9A. Ik hou van twee mannen

Ze kwamen met z’n drieën binnen op de plaats waar ik ook zou overnachten. Twee vrienden in de 2e helft van de 60 en de dochter van één van hen. Belgen uit Wallonië. Vader en dochter leken op elkaar in die zin dat ze allebei luidruchtig waren op een plezierige manier. Als vader iets hartstochtelijk beweerde, zei de dochter: ‘papaaa, hoe KOM je erbij.’ Als de dochter iets zei, kon vader veelbetekenend met zijn ogen rollen.
De vrienden waren op weg naar Compostela, de dochter had een weekje vrij genomen om ze tot Reims te begeleiden.
De vader vertelde me later die avond dat zijn vrouw drie jaar daarvoor aan leukemie was gestorven. ‘Het leven is niet altijd gemakkelijk, je moet het doen met wat je krijgt en er het beste maar van maken. Het is niet gemakkelijk.’ Ik vroeg naar zijn vrouw. ‘Ze was pas 65 jaar, we waren 43 jaar getrouwd. Ik hield van haar.’

Toen we de volgende morgen op stap gingen en ik vooruit liep, merkte ik dat iemand veel moeite deed langszij te komen en ik vertraagde mijn pas. De dochter. Dat vond ik wel fijn, want ze sprak een beetje Engels en dat maakte de conversatie veel gemakkelijker. We vertelden over ons leven aan elkaar. Oh, dan ben ik bijna net zo oud als jouw dochter, grappig. Ik ben 36. Toen vertelde ze dat haar echtgenoot twaalf jaar geleden was overleden. Hoorde ik het goed? Overleden, 12 jaar geleden? Ja, zijn hart. Hoe oud was hij dan? 24 jaar. Ze had al verteld dat ze een vriend had en twee zoons. Van wie zijn je zoons? 1-1. Het leek wel een voetbaluitslag. Maar ik houd van het leven, ik wil Leven zei ze.

Nu zitten we samen in de bar, tegenover elkaar. De vrienden zijn douchen. Het is niet toevallig dat wij elkaar ontmoeten, zegt ze. Ze verhaalt weer over haar echtgenoot. Hij is overal, in de kosmos en in me. In me, benadrukt ze nog een keer. En over haar zoon van 13, die tegenwoordig soms zo boos is, dat z’n vader dood is en dat iedereen kan zien dat haar nieuwe vriend niet zijn vader is. Het is een Aziaat, verduidelijkt ze.

Alles om me heen valt weg. Ik zie alleen haar gezicht en ik hoor haar stem. Ze wil verder vertellen over haar echtgenoot. Vorige week droomde ik over hem. Ze valt stil. Ik leg mijn hand open op tafel en ze legt haar hand erin. Ze gaat verder. Ik was zo gelukkig! Maar toen ik wakker werd en naast me keek... ze stopt weer... en m’n vriend er lag, was dat zo’n teleurstelling. Haar ogen vullen zich met tranen. Ik hou van twee mannen, zegt ze dan en glimlacht door haar tranen heen.