19. Hemelvaart en afdaling
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Bart en Jan
11 Mei 2018 | Italië, Aosta
Woensdag 9 mei zijn we dus op de Col du Grand-Saint-Bernard aangekomen en we wisten al dat we er een dag moesten blijven, omdat het op donderdag slecht weer zou worden. Dat klopte: het was zo mistig, dat we echt niet weg konden.
In het hospice dat boven op de col ligt, hadden we een prima kamer. Er waren in deze tijd van het jaar maar een paar gasten.
Drie broeders en één zuster zorgen er met behulp van een aantal vrijwilligers voor, dat pelgrims en andere gasten zich er heel welkom voelen. Daarnaast komen ze een aantal keer per dag bij elkaar in een prachtige ruimte voor korte diensten.
Deze donderdag was het Hemelvaartsdag en we zijn met zijn drieën naar de Mis geweest. Dat was mooi, want daarmee kwam het aantal aanwezigen op elf. De Mis was in het Frans en voor Bart en mij slechts op hoofdlijnen te volgen. Hoewel er maar een paar mensen aanwezig waren, werd er -vooral door de zuster en broeders- mooi gezongen.
Na de dienst werd iedereen hartelijk uitgenodigd om een glas wijn te komen drinken in verband met het feest. Één van de broeders bleek ook nog jarig te zijn. Bart en ik hebben ‘lang zal hij leven’ gezongen.
Vandaag om ongeveer 9.00 uur vertrekken Anna, Bart en ik voor de afdaling aan de Italiaanse kant. Het weer is schitterend. Helder en volop zon. Al snel blijkt dat de zon op de zuidelijke flank ervoor zorgt dat de sneeuw al gauw zacht wordt. Dat maakt het afdalen niet gemakkelijker. Gelukkig kunnen we het spoor van een paar skiërs volgen. Hier is de sneeuw een beetje plat. Na een tamelijk gemakkelijk stuk, komen we op een lange steile helling. Daar hebben we ervaring mee. Alle drie glijden we wel een paar keer onderuit, maar we kunnen snel weer overeind krabbelen. Bij één van de glijpartijen verliest Bart ook zijn tweede bidon, die aan de zijkant van zijn rugzak in een vakje zit.
Op een gegeven moment ontstaat er een discussie over de te volgen route. Anna wil graag de aangegeven route volgen, maar daarbij moeten we opnieuw een steil stuk oversteken. We kunnen niet zien waar we terecht komen als we uitglijden en we besluiten een stuk terug naar boven gaan en de weg op te zoeken, die we eerder zijn gepasseerd. Dat is een heel stuk om, maar wel veel veiliger. Als we bij de weg komen, kunnen we zelfs onze sneeuwschoenen uitdoen. Aan de zijkant van de weg een is een klein strookje schoon gewaaid. Met enige regelmaat komen we langs plaatsen waar lawines zijn geweest. Het is goed te zien met hoeveel geweld dat gepaard gaat: hele vangrails zijn weggeslagen. We blijken alle drie onze bovenbenen goed te voelen.
Als we door een klein dorpje lopen, krijgen we koffie en chocolade van een oudere dame. Ze blijkt de enige inwoner van het dorp te zijn. De rest is weggetrokken toen de tunnel werd aangelegd.
Na ongeveer 20 km nemen we afscheid van Anna. We zijn in een dorp, waar ze graag wil blijven. Vier dagen hebben we met veel plezier met elkaar opgetrokken. Bart en ik besluiten verder te liften naar Aosta, waar we een slaapplaats vinden bij een seminarie en waar Bart een nieuwe bidon koopt.
We vinden het geweldig dat het ons gelukt is lopend over de Pas Italië te bereiken! Wat waren dit een bijzondere dagen. Ze zullen ons altijd bijblijven.
In het hospice dat boven op de col ligt, hadden we een prima kamer. Er waren in deze tijd van het jaar maar een paar gasten.
Drie broeders en één zuster zorgen er met behulp van een aantal vrijwilligers voor, dat pelgrims en andere gasten zich er heel welkom voelen. Daarnaast komen ze een aantal keer per dag bij elkaar in een prachtige ruimte voor korte diensten.
Deze donderdag was het Hemelvaartsdag en we zijn met zijn drieën naar de Mis geweest. Dat was mooi, want daarmee kwam het aantal aanwezigen op elf. De Mis was in het Frans en voor Bart en mij slechts op hoofdlijnen te volgen. Hoewel er maar een paar mensen aanwezig waren, werd er -vooral door de zuster en broeders- mooi gezongen.
Na de dienst werd iedereen hartelijk uitgenodigd om een glas wijn te komen drinken in verband met het feest. Één van de broeders bleek ook nog jarig te zijn. Bart en ik hebben ‘lang zal hij leven’ gezongen.
Vandaag om ongeveer 9.00 uur vertrekken Anna, Bart en ik voor de afdaling aan de Italiaanse kant. Het weer is schitterend. Helder en volop zon. Al snel blijkt dat de zon op de zuidelijke flank ervoor zorgt dat de sneeuw al gauw zacht wordt. Dat maakt het afdalen niet gemakkelijker. Gelukkig kunnen we het spoor van een paar skiërs volgen. Hier is de sneeuw een beetje plat. Na een tamelijk gemakkelijk stuk, komen we op een lange steile helling. Daar hebben we ervaring mee. Alle drie glijden we wel een paar keer onderuit, maar we kunnen snel weer overeind krabbelen. Bij één van de glijpartijen verliest Bart ook zijn tweede bidon, die aan de zijkant van zijn rugzak in een vakje zit.
Op een gegeven moment ontstaat er een discussie over de te volgen route. Anna wil graag de aangegeven route volgen, maar daarbij moeten we opnieuw een steil stuk oversteken. We kunnen niet zien waar we terecht komen als we uitglijden en we besluiten een stuk terug naar boven gaan en de weg op te zoeken, die we eerder zijn gepasseerd. Dat is een heel stuk om, maar wel veel veiliger. Als we bij de weg komen, kunnen we zelfs onze sneeuwschoenen uitdoen. Aan de zijkant van de weg een is een klein strookje schoon gewaaid. Met enige regelmaat komen we langs plaatsen waar lawines zijn geweest. Het is goed te zien met hoeveel geweld dat gepaard gaat: hele vangrails zijn weggeslagen. We blijken alle drie onze bovenbenen goed te voelen.
Als we door een klein dorpje lopen, krijgen we koffie en chocolade van een oudere dame. Ze blijkt de enige inwoner van het dorp te zijn. De rest is weggetrokken toen de tunnel werd aangelegd.
Na ongeveer 20 km nemen we afscheid van Anna. We zijn in een dorp, waar ze graag wil blijven. Vier dagen hebben we met veel plezier met elkaar opgetrokken. Bart en ik besluiten verder te liften naar Aosta, waar we een slaapplaats vinden bij een seminarie en waar Bart een nieuwe bidon koopt.
We vinden het geweldig dat het ons gelukt is lopend over de Pas Italië te bereiken! Wat waren dit een bijzondere dagen. Ze zullen ons altijd bijblijven.
-
12 Mei 2018 - 13:57
Rita:
Knap en mooi, maar ziet er wel gevaarlijk uit. Succes en geniet er van. -
13 Mei 2018 - 18:28
Margreet Vd B:
Zo leuk om jullie verhalen te lezen !
Wat een onvergetelijke reis !!
-
13 Mei 2018 - 18:46
Anje Schrreuders:
Wat een geweldig avontuur en ook een prestatie om lopend over de pas Italië te bereiken.
Lees met plezier wat jullie opschrijven.
Met een vriendelijke groet van Anje. -
14 Mei 2018 - 19:31
Jeanne:
Fijn weer samen op pad te zijn!
Succes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
