26. Over de Apennijnen.
Door: Bart
Blijf op de hoogte en volg Bart en Jan
06 Juni 2018 | Italië, San Miniato Basso
De volgende dag bleven we redelijk op hoogte. Een rustige tocht over smalle paden en asfaltwegen. Op een gegeven moment kwam ik tot de ontdekking dat ik mijn wandelsokken had laten hangen, maar we waren al te ver om nog terug te gaan. Ook heb ik (al voor de zevende keer) een rubber knop voor de onderkant van mijn wandelstok verloren, ditmaal blijven steken in een modderplas onderweg. Gelukkig konden we in een dorpje onderweg andere knoppen vinden. Eerder dan we verwachtten bereikten we ons slaapadres, een gezellige Ostello. Na de douche besloot ik terug te gaan liften om mijn sokken op te halen. En zowaar, na twee en een half uur was ik terug met de sokken. Intussen waren er nog 5 andere pelgrims gearriveerd, waaronder een vader en dochter uit Gibraltar. ‘S Avonds tijdens het eten in de Ostello hebben we leuk met hen gepraat.
De dag erop vertrokken wij, zoals meestal, als laatsten. Na zo’n 200 meter omhoog kwamen we op de Passo della Cisa, 1041 meter, waarna de mooie afdaling op rustige asfaltwegen begon. Onze bestemming was Pontremoli waar we een slaapplaats hadden geregeld in een Ostello in een oud kasteel op een heuvel boven de plaats. Een bijzondere ervaring, ook al omdat we de enigen waren. We voelden ons echte kasteelheren toen we ‘s avonds het hek achter ons dicht deden om in de plaats wat te gaan eten. Daar kwamen we zowaar in het restaurant de vader en dochter uit Gibraltar weer tegen. Gezellig samen gegeten. Op het moment dat we weg wilden gaan kwam er een processie langs met een heilige Madonna. Een mooi gezicht in de smalle verlichte straten.
De vierde dag was niet bijzonder: een redelijk vlakke etappe over asfalt. ‘S Avonds in ons slaapadres raakten we in gesprek met Tebo, een aardige Italiaanse kunstenaar die op de fiets naar Rome onderweg was. Jan heeft daar nog zijn matras op de gang gelegd omdat hij niet kon slapen door alle geluibden van de andere mannen op de slaapzaal.
De dag erop ontbeten met Tebo en vertrokken. We moesten 500 meter klimmen en dalen deze dag. Terwijl we omhoog liepen kwam ineens Tebo achter ons aan. Hij had het wandelpad genomen omdat de fietsroute te druk was. Een paar kilometer verder, terwijl we in een dorp van een aardige man koffie kregen kwam hij er weer aan op zijn fiets. Toen we weer verder liepen kwam hij met ons mee met de fiets in de hand. Het pad werd op een gegeven moment zo steil dat wij om de beurt de fiets moesten duwen omdat hij het alleen niet redde! Redelijk uitgeblust kwamen we zo op het hoogste punt aan. Gelukkig was de afdaling wat makkelijker zodat hij dit alleen redde, lopend en fietsend. We kwamen hem nog één keer tegen voordat we in Sarzana aankwamen, een plaats met een mooi centraal plein, waar we overnachtten en de Apennijnen er op zaten. Alle vijf de dagen hebben we prachtig zonnig weer gehad.
Van blog nr.25 (terugreis naar Italië),geschreven door Jan, was in eerste instantie het laatste deel weggevallen. Dat is nu hersteld. Het blog is nu compleet.
-
07 Juni 2018 - 09:02
Joop Schoneveld:
Italie is veel mooier dan alleen het gardameer, waar wij vroeger kampeerden. Jullie maken wel van alles mee. -
08 Juni 2018 - 10:49
Annie:
Ik merk dat het animo om op jullie blogs te reageren afneemt. Wat mij betreft, ik vind het erg leuk om jullie belevenissen te volgen. Dus ook als er weinig reactie is hoop ik dat jullie ermee doorgaan. Ik vind het alleen moeilijk om steeds een leuke reactie te bedenken, maar ik wens jullie nogmaals veel succes en plezier!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley