22. Een “pelgrimsdag”

Hoe ziet een wandeldag er uit?
Ik sta tussen 7.00 en 8.00 uur op. Dat tijdstip hangt af van de route(hoe lang en heuvelachtig is deze), de verblijfplaats(soms word je wakker van andere pelgrims op de slaapzaal) en afspraken met anderen als je daarmee gaat wandelen. De afstand varieert tussen de 20 en 30 km.
Eerst mezelf wat opfrissen en de oefeningen voor mijn enkel doen die ik heb meegekregen om mijn eerdere scheenbeenvliesontsteking te voorkomen. Dat gaat goed, dus houd ik de oefeningen maar vol. Dat neemt 5 minuten in beslag.
Erna kijken wat voor weer het is i.v.m. de kleding. Alleen eergisteren de hele dag de regencape aangehad omdat het miezerde. Alle andere dagen sinds ons vertrek uit Villeneuve hebben we alleen maar mooi weer gehad. 20-25 graden, vandaag zelfs 28! Dus altijd in korte broek en shirt wandelen. We hebben allebei na onze blessure het advies gekregen om te wisselen van wandelkousen: de ene dag gewone kousen en de andere lange compressiekousen.
Vervolgens ontbijten, de rugzak inpakken (en de Volkskrant downloaden als er WiFi is!). Als er een winkel in de buurt is bij mijn slaapadres koop ik eerst wat eten voor onderweg. Meestal vertrek ik anderhalf tot twee uur nadat ik ben opgestaan. In Italië kom ik tot nu toe na elke 5-10 km. wel een dorp tegen, en in bijna elk dorp is een bar waar je prima koffie kunt krijgen. Ik heb twee keer een koffie- en één maal een picknickpauze. Een enkele keer, als het uitkomt, neem ik ‘s middags in een restaurant een dagmenu. Uiteraard onderweg foto’s maken waar ik ‘s avonds dan weer een selectie uit maak.
Vanaf Villeneuve is de route tot nut toe goed gemarkeerd. Toch controleer ik regelmatig de route op mijn telefoon. Dat zit zo: Jan en ik hebben de routebeschrijvingen met overnachtingsadressen als i-books in onze telefoons en mini-iPad gezet. Dat zijn drie boeken van Ben Teunissen:”de weg van de Franken”. Af en toe wijkt deze wat af van de originele route. De route van Ben hebben we ook nog op Maps.me en op Pocket Earth gezet. Dus geen boekjes meer bij ons. Dat scheelt in gewicht.
De overnachtingsadressen waar ik tussen 16.00 en 17.00 uur ben kunnen nogal verschillen: jeugdherberg, ospitale(een soort herberg voor pelgrims gerund door vrijwilligers), b&b, parochies(slaapvertrekken naast een kerk), herberg, kanover., klooster of hotel.
Als ik aankom in de plaats van bestemming loop ik soms eerst een café binnen om een biertje te drinken voor ik naar het slaapadres ga. Daar krijg ik na ontvangst eerst een stempel in mijn pelgrimspaspoort (credenziale). Met deze credenziale kunnen Jan en ik straks bij het Vaticaan het z.g. Testimonium krijgen, een officieel document als bewijs dat je (een deel van) de Via Francigena hebt gelopen. Dan word ik naar mijn slaapplek gebracht. Douchen, een paar kleren wassen en de slaapplaats in orde maken. Meestal is het een slaapzaal met een aantal (stapel-)bedden. Afhankelijk van de plek zijn er lakens en dekens om je bed op te maken. Er kan ook een wegwerpsloop en -laken liggen of alleen een deken(daarom hebben we een lakenzak bij ons).
Vervolgens telefonisch een slaapplaats voor de volgende dag regelen, wat tot nu toe vrij gemakkelijk lukt. Weer een keer de oefeningen voor mijn enkel en dan kijken of er een leuk adres is om te eten. Een pizzeria is er altijd wel. Soms kan ik eten op het slaapadres. Na het eten mijn dagboek bijwerken, bellen met Jacqueline en rond 10.30 uur naar bed.